Elke keer als we hier een verhaaltje posten dan is dat een mooi verhaal over een of ander schitterend Park in het Andes gebergte. Maar als je van plaats naar plaats reist, dan kom je door een heel ander stuk Patagonie. Een stuk waar we nog weining over geschreven hebben. De steppe.

Meteen na de Andes verandert het landschap binnen een paar kilometer van een groen bebost berglandschap in een kale boomloze steppe met alleen gras en struiken.

Alle vochtige lucht die met de westenwinden wordt aangevoerd komt als eerste de Andes tegen en en verliest hier meteen zijn lading. Het sneeuwt en/of regent in de Patagonische Andes meer dan 300 dagen per jaar, en er valt in die tijd meer dan 8000mm neerslag. Dit is ongeveer 10x meer dan in Nederland (dus niet meer piepen als het regent

Meteen na de Andes is het een ander verhaal; de lucht is leeggeregend en het land achter de Andes vangt nog slechts 250mm per jaar. Het resultaat is een steppe zo groot als Europa met alleen maar struikjes, gras en een paar miljoen lamskoteletjes.

Elke keer als we naar de volgende bestemming gaan, moeten we door deze steppe. 5, 10, 16 uur in de bus door de schier eindeloze steppe met slechts af en toe een estancia (boerderij).

Maar als je goed kijkt en weet waar je naar moet kijken dan zie je ze: alpaca´s, vosjes, ñandoes, roofvogels en mara´s. Desondanks, naar de volgende bestemming gaan we vliegen......we hebben het nu wel gezien.