Een cadeautje voor de feestdagen

Eens kijken hoeveel mensen dit nog lezen

.

Allereerst iedereen de allerbeste wensen voor 2010 gewenst, laten we er een mooi jaar van maken!

Ondertussen zijn we alweer een hele maand terug in Nederland en heeft ons leven (helaas) weer zijn oude ritme hervonden.

Een voordeel van thuis zijn is dat je je eigen computer weer hebt en alle foto's en GPS gegevens van de reis kunt verwerken. Het mooie hiervan is dat je je foto's kunt koppelen aan de route die je gelopen hebt, met het volgende resultaat:

Voor wie thuis Google Earth geinstalleerd heeft staan, klik hier en veel plezier!

Voor wie geen Google Earth heeft, in Google Maps werkt het ook, alleen heb je daar geen 3D.

Open http://maps.google.nl en vul het volgende in in het zoek veld:

http://www.petervanhulten.nl/downloads/w-trek.kmz

Groetjes,

Josijn en Peter

La Serena

La Serena is een badplaats zo'n 450 km ten noorden van Santiago en is de op 1 na oudste stad van het land. Het is een schitterend stadje, compleet anders dan Valparaíso, rustig, vlak, schoon maar ook net zo gezellig. De eerste dag de stad verkend, genoten van de straatmuziek, kerken bezocht (what else?) en in de avond een tour naar een sterrenwacht. Er zijn hier in de buurt een aantal professionele sterrenwachten voornamelijk vanwege de droge en heldere lucht hier. Voor de toeristen zijn er 2 aparte sterrenwachten waar je zelf door een kijker mag turen en je van alles over het heelal uitgelegd krijgt. Ook wordt je mee naar buiten genomen en wordt je in de hemel vanalles aangewezen. Ik geloof dat zelfs Josijn het interessant vond, ondanks dat ze eigenlijk alleen voor mij meeging.

Vandaag hebben we over het strand gewandeld, niet gezwommen, de zee is nog veel te koud.

Dit zal onze laatste posting zijn vanuit Chili, morgen gaan we naar Santiago en vrijdag komen we weer aan in het ongetwijfeld grijze en natte Nederland. Het was, uhh is nog steeds, een geweldige vakantie, en we hebben van iedere dag genoten. De twee maanden zijn voorbij gevlogen en het spijt ons dat het bijna voorbij is. Maar van de andere kant zien we thuis weer iedereen en hebben we flink wat sterke verhalen te vertellen.
Donder de website nog niet weg uit je favorieten want als we thuis zijn zullen we nog wat bonusmateriaal erop zetten wat we hier niet konden doen.
Tot (letterlijk) ziens!

Valparaíso

Dus, Pucon werd het niet, Valparaíso here we come! Het kost je dan wel 14 uur bussen maar dan ben je ook weg van alle regen, toch? Nou nee, het regende ook in Valparaiso toen we daar aankwamen. Zucht....
Gelukkig stelde de taxichauffeur ons gerust: morgen wordt het goed weer! En inderdaad, de volgende dag, eindelijk weer zon na 4 dagen regen. En niet een beetje zon, nee een strakblauwe hemel lachte ons toe! En Josijn maakte spontaan een vreugdedansje!
Valparaíso deed ons een beetje denken aan Porto; een kleurrijke stad met een rauw randje, maar daardoor juist speciaal. Ook erg leuk hier zijn de liften de de heuvels op (de stad is gebouwd op 42 heuvels). Er zijn er tiental liften, de een wat beter onderhouden dan de ander, maar allemaal een eeuw oud. Aangezien we hier maar een dag zouden blijven zijn we snel naar buiten gegaan en hebben we de hele dag de stad doorgewandeld. Wel oppassen voor de hondenpoep hier, die ligt hier echt overal!
Na een heerlijke dag hebben we lekker gegeten bij een tapas bar, die van een Nederlandse bleek te zijn. Lekker rondgegeten naar bed en de volgende dag door naar La Serena.

Pucon

Ondertussen zijn we aangekomen in Pucon. In dit paradijsje is het gras fris groen, huppelen de kalfjes en lammetjes in de wei, staan de rhodondendrons en seringen in bloei en ligt vulkaan Villarrica op zijn rugje te roken.....althans, dat denken we, want we zien um niet.

Om het paradijsje zo groen te houden moet het af en toe regenen, en dat gebeurt sinds gisteren en zal ook de komende dagen nog voortduren volgens de vooruitzichten.

Aangezien we hier zijn gekomen om te wandelen, kajaken en paardrijden heeft het niet veel zin om te blijven. We hebben ons plan vandaag dus omgegooid en vertrekken morgen weer.

Morgen gaan we naar Valparaiso, waar we 1 dag blijven, daarna trekken we door naar La Serena waar we gaan genieten van de zon, zee, pisco druiven (al dan niet in gefermenteerde vorm) en de sterrenwacht. Daarna eindigen we als gepland in Santiago, waar we 2 dagen blijven alvorens terug te vliegen.

Geen tijd dus voor het posten van foto´s, want de rugzak mag weer ingepakt. Wel hebben we vandaag lekker in een thermaal bad gebadderd en gaan we nu lekker genieten van een hapje eten, want dat kun je hier goed!

Hasta luego!

Chiloe

Na een voorspoedige reis met de bus van Bariloche naar Puerto Montt hebben we daar een auto gehuurd om het eiland Chiloe rond te gaan trekken. Ook de rit naar Chiloe zelf verliep voorspoedig alhoewel ik (Peter) me niet helemaal lekker voelde. Eenmaal aangekomen in Ancud ging het weer beter en na een lekker visje te hebben verorberd in een restaurant gingen we slapen.
De volgende dag bleek het toch allemaal niet zo lekker te gaan. Blijkbaar was het broodje wat ik nog in Puerto Montt gegeten had niet helemaal goed (nee, geen broodje krab) en heb ik noodgedwongen de dag op bed doorgebracht. Zuster Josijn heeft me liefdevol verzorgd die dag en is zelf nog naar het museum geweest. Ook hebben we later die middag toen de misselijkheid weer een klein beetje onder controle was een oud spaans fort bezocht. Het was niet veel, maar voor mij was het weer genoeg voor die dag.
De volgende dag was ik er weer helemaal bovenop en vol goede moed gingen we met de auto op weg. Een van de meest bekende attracties op Chiloe zijn de Jezuieten kerken daar. Deze zijn helemaal van hout en golfplaat en bevatten naast christelijke motieven ook allerlei motieven van het oorspronkelijke geloof van de bevolking. Het resultaat zijn 16 kerkjes met soms 1, 2 of 3 torens, allerlei maffe kleuren van lichtblauw tot paars en stuk voor stuk op de Unesco werelderfgoedlijst.
De route langs de kerken was vanwege het landschap onderweg schitterend en de dag vloog voorbij.
De volgende dag zouden we naar het Nationale Park Chiloe gaan. Helaas zat het weer niet mee, de regen kwam af en toe met bakken tegelijk naar beneden. Desondanks vonden we nog een nagenoeg droog moment om een korte wandeling door het regenwoud te maken. Daarna zijn we naar het niet bepaald imposante einde van de Panamericana gereden (begint in Alaska en eindigt dus op Chiloe). Een heerlijke duik in het indoor zwembad van ons hotel was een passend einde voor deze natte dag en voor ons bezoek aan Chiloe.

Bariloche

Terwijl Peter probeert een auto te huren, waarbij hij al 8 x van het kastje naar de muur en terug gestuurd is, begin ik maar vast aan een nieuw bericht vanuit San Carlos de Bariloche.

Bariloche is een stad in het merengebied van Argentinië. In het verleden is hier een Zwitserse architect actief geweest en hebben er veel Zwitsers, Duitsers en noord-Italianen gewoond enzodoende heeft de stad op veel plekken een nogal centraal Europese uitstraling. Bariloche ligt aan Lago Nahuel Huapi en in het gelijknamige nationale park.

We hebben ons hier de afgelopen4 dagen goed vermaakt.

Zondag zijn we voor de verandering maar eens een wandeling gaan maken

. Nadat we ´s morgens eerst van hotel waren gewisseld en een uur in de snijdende wind op een bus hadden staan wachten, konden we tegen de middag dan toch eindelijk aan onze wandeling beginnen. Veel dagwandelingen waren ook hier weer niet mogelijk, jullie raden het al, door de sneeuw. De hele winter (skiseizoen hier) schijnt het nauwelijks te hebben gesneeuwd, maar nu het dan eindelijk lente zou moeten worden...

Maar gelukkig hielden wij het droog die dag en hebben we een hele mooie wandeling kunnen maken vanuit Villa Catedral langs eenmeer en door bossen naar een waterval.

Maandag stond de´sietelagos route´ (7 meren route) op het programma. We huurden een auto en gingen op pad. Vandaag gelukkig weer 4 seizoenen in 1 dag! We werden al bijna bang dat we vanaf Bariloche geen sneeuw meer zouden zien

! De routewas heel afwisselend, langsgrote meren, kleine vennen, door bos en bergen, oversuper slechte onverharde weg overstroomd door beekjes en over geasfalteerde autobaan.

Dinsdag gingen we de uitdaging van de Circuito Chico (het kleine rondje) aan. Het is een ronde van 27 km die ook weer langs allerlei grote en kleinere meren gaat, door bos, langs het Llao Llao hotel en naar het hippiedorpje ColoniaSuiza (Zwitserse kolonie).Vooriemand die alleen gewend is om in het vlakke Nederland te fietsen, waren het behoorlijk pittigeklimmetjes af en toe. Geloof dat ik net zoveel gelopen heb als gefietst. Peter niet, die stampte iedere berg omhoog alsof hijhet iedere dagdoet en wachtte dan heel lief bovenaan de berg totdat ik hijgend als een paard en met een hoofd als een tomaat aan gestrompeld kwam.

En vandaag....was het mooi weer!!! Eindelijk na bijna 4 weken konden we de jassen uit zonder het koud te hebben. We werden opgehaald en naar een kleine ranch gereden, alwaar we met een echte gaucho en 4 anderen een paardrijrit gingen maken door (alweer) een prachtige omgeving. Het was heerlijk relaxt hobbelen op onze paardjes, af en toe in draf. In combinatie met de fietsbillen van gister hebben we nu wel een blauwe kont, maar goed, je moet er wat voor over hebben. Bij terugkomst stond er een tafel vol heerlijk eten op ons te wachten, vlees, vlees, vlees, salade, brood en eeeh...vlees. Hmmm!

Peter is inmiddels terug en de auto is geregeld! Op naar Chiloë!

Perito Moreno

De vorige keer schreef ik dat er hier in El Calafate een spectaculaire attractie op ons wachtte, nou spectaculair was het! De Perito Moreno gletsjer....

In een bus vol touristen werden we naar Nationaal Park Los Glaciares gereden. Dit keer gingen we naar het zuidelijke deel van het park. Dit park is gigantisch groot en het zag er hier dan ook weer heel anders uit dan in het noordelijke deel van het park in de buurt van El Chaltén. Langs het prachtige wit blauwe water van Lago Argentino omringd door groen beboste bergen met besneeuwde toppen reden we tot dichtbij de gletsjer.

We hadden ruim de tijd om deze enorme gletsjer te bekijken vanaf balkonnen op verschillende hoogtes en vanaf verschillende kanten. Wat een indrukwekkend ding! Deze gletsjer is deel van de Patagonische ijskap en is 60 meter hoog en onder water nog eens 120 meter diep! Zo nu en dan hoor je een oorverdovende knal en gekraak, alsof er een fikse onweersbui losbarst, maar dan zie je dat er ergens weer een brok ijs afbreekt.

En hoewel dit alles te zien al super vet was, kwam het echt spectaculaire deel ´s middags. Met een bootje vaarden we langs de zuidzijde van de gletsjer naar de andere kant van het meer. Daar gingen we met 2 gidsen en 15 anderen de gletsjer op! Met stijgijzers onder onze schoenen gebonden liepen we als robotjes achter onze gids aan de gletsjer op. In het begin vond ik (Josijn) het best wel spannend, maar het was ZO GAAF!!! Om iedere hoek en vanaf ieder uitkijkpunt was het nog mooier. Een sprookjesachtige wereld van blauwe ijsbergen, grotten, spleten en waterpoelen om ons heen. Aan het einde stond er voor de liefhebbers een glaasje whiskey met wat lekkers klaar.

Weer een ervaring waar we nog lang van kunnen nagenieten. De foto´s geven jullie misschien een kleine indruk.

Vanmiddag vliegen we naar Bariloche. Met de bus zou het 32 uur duren, dus vandaar dat we vliegen. We hebben allebei alweer heel veel zin in weer wat nieuws en Bariloche schijnt erg mooi te zijn. Jullie horen van ons!

Liefs Josijn en Peter

Het andere Patagonie

Elke keer als we hier een verhaaltje posten dan is dat een mooi verhaal over een of ander schitterend Park in het Andes gebergte. Maar als je van plaats naar plaats reist, dan kom je door een heel ander stuk Patagonie. Een stuk waar we nog weining over geschreven hebben. De steppe.

Meteen na de Andes verandert het landschap binnen een paar kilometer van een groen bebost berglandschap in een kale boomloze steppe met alleen gras en struiken.

Alle vochtige lucht die met de westenwinden wordt aangevoerd komt als eerste de Andes tegen en en verliest hier meteen zijn lading. Het sneeuwt en/of regent in de Patagonische Andes meer dan 300 dagen per jaar, en er valt in die tijd meer dan 8000mm neerslag. Dit is ongeveer 10x meer dan in Nederland (dus niet meer piepen als het regent

) en zorgt voor de mooie foto´s van besneeuwde bergen en gletsjers.

Meteen na de Andes is het een ander verhaal; de lucht is leeggeregend en het land achter de Andes vangt nog slechts 250mm per jaar. Het resultaat is een steppe zo groot als Europa met alleen maar struikjes, gras en een paar miljoen lamskoteletjes.

Elke keer als we naar de volgende bestemming gaan, moeten we door deze steppe. 5, 10, 16 uur in de bus door de schier eindeloze steppe met slechts af en toe een estancia (boerderij).

Maar als je goed kijkt en weet waar je naar moet kijken dan zie je ze: alpaca´s, vosjes, ñandoes, roofvogels en mara´s. Desondanks, naar de volgende bestemming gaan we vliegen......we hebben het nu wel gezien.